Rozdział 9

*Oczami Harry'ego*
Ocknąłem się w piwnicy. Rozejrzałem się nerwowo dookoła. Jedno z okien było otwarte i marzłem. Dopiero po dłuższej chwili zorientowałem się, że jestem odziany jedynie w bokserki. Całe moje ciało sparaliżował strach.
-Boisz się? - usłyszałem.
Dopiero teraz dostrzegłem, że koło drzwi stoi dziewczyna, którą spotkałem na schodach. Przełknąłem głośno ślinę, a ona zaśmiała się. Tym razem jej oczy były normalne. W ciągu ułamka sekundy była przy mnie. Przejechała opuszkami palców po moim policzku. Chciało mi się płakać ale żadna łza nie poleciała z moich oczu. Dziewczyna zjechała palcami na moją klatkę piersiową.
-Trochę mi ciebie szkoda ale muszę to zrobić. - szepnęła.
Poczułem niewielkie uczucie i ogarnęło mnie ciepło. Byłem zbyt przerażony by skupiać się na tym co ten stwór wyprawia. Odwracałem swój wzrok na wszystkie inne rzeczy otaczające mnie.
-Koniec. - poinformowała mnie nagle brunetka i odeszła kilka kroków. 
Wyciągnęła coś z kieszeni jeansów  i rozsypała po podłodze. Był to chyba popiół ale nie byłem pewny. Rozsypała je tak by tworzyły koło. Usiadła w środku niego. Zamknęła oczy. 

-Mihi tam duris insultet tibi semper ero tecum.* - zaczęła powtarzać. 

*Oczami Liam'a*

Słońce raziło mnie w oczy. Był poranek. Pamiętałem wszystko co się wydarzyło. Pamiętam te dziewczyny z apartamentu i o tym, że szukałem chusteczek dla Zayn'a. Właśnie gdzie on jest? Gdzie Zayn, Harry, Niall i Louis? 

-Nie ma ich. - odpowiedział mi głosik w mojej głowie. 

Zaraz, zaraz ten głos nie był moją podświadomością. Przede mną stała dziewczyna o tych kręconych włosach. 

-Ty... - wychrypiałem i zacząłem się szarpać. 

Dopiero teraz spostrzegłem, że jestem przykuty do ściany. Dziewczyna zaśmiała się głośno. Kiedy zaczęła się trochę uspokajać, otarła łzy z kącików oczu i spojrzała na mnie. 

-Masz jeszcze jakieś pytania? - zapytała, przesłodzonym tonem. 

-Co zrobiłaś z moimi przyjaciółmi?! - krzyknąłem. 

-Oh Liam. - uśmiechnęła się. - Musisz przestać martwić się o innych i zacząć myśleć o sobie. Pomyśl co oni by dla ciebie zrobili?

-Absolutnie wszystko. 

-Skoro tak twierdzisz. - wzruszyła ramionami i przykucnęła. 

Wzdrygnąłem się gdy jej przejechała opuszkami palców po moim udzie. Jedynym materiałem okrywającym moje ciało były szare bokserki. W mojej głowie pojawiało się tysiące czarnych myśli. Nagle poczułem coś jakby ktoś wbijał mi paznokcie w skórę. Spojrzałem na tą dziewczynę. To przecież niemożliwe. Ona cięła mi skórę paznokciami! Miałem wrażenie, że wycinała mi serduszko. Ten "zabieg" nie trwał długo. Po niedługiej chwili stwór się odsunął i uśmiechnął promiennie. 

-Qui subridet maxime saepe clamans. - szepnęła, przymykając oczy.

 

*Mihi tam duris insultet tibi semper ero tecum. - Możesz się na mnie obrażać ale zawsze będę przy tobie. 

*Qui subridet maxime saepe clamans. - Ten kto się najwięcej uśmiecha ten najczęściej płacze. 

_________________

Hejo! Jak zapowiadałam dzisiaj jest kolejny rozdział :). Następny, który będzie ostatnim tej części, pojawi się w niedzielę. Do zobaczenia ♥ !